Bir akademik yayını okurken en çok zorlandığım konuların başında kısaltmalar gelmektedir. Kısaltma ile demek istediğim şu:
“Organisation for Economic Co-operation and Development” yazıyoruz. Hemen yanına bir parantez ile “OECD“yi ekliyoruz. Böylelikle metnimiz “Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD)” oluyor. Ardından devam eden bütün metin boyunca sadece kısaltma olan “OECD“yi yazıyoruz. Ne kadar işlevsel değil mi? Eee bundan ne sorun var acaba?
Şimdi kısaltma iyi güzel hoş, ancak bazı araştırmacılar bu kısaltma işini abartıyor ve metin okuması imkansız sürekli bu kısaltma neydi şu kısaltma neydi diye geriye bakmayı gerektiren bir hal alıyor.
Şimdi kendimden bir örnek vereyim. Ben yüksek lisans tezimi yazarken “İkinci Dünya Savaşı“nı “İDŞ” diye kısaltmıştım ve tabi ki danışman hocam tarafından kibarca böyle bir şeye gerek olmadığını açık bir şekilde kelimenin tamamını yazabileceğim söylenmişti. İşte kısaltma kullanmayın derken benim gibi böyle garip gereksiz kısaltmalar kullanmayın demek istiyorum.
Bu konuda bugün okuduğum ve bu yazıyı yazmama sebep olan uluslararası düzeyde güzel bir dergide yayımlanmış bir makaleden örnek vermek istiyorum. Makalenin içeriği önemli olmadığı için sadece görebildiğim kısaltmaları vereyim:
NSSO
PDS
OLS
OECD
CES
MPCE
LIG
LMIG
UMIG
HIG
CU
FP
HH
NSS
CPI-IW
CPI-AL
Cal
Pro
FPS
QR
CU
AAY
FSC
Evet bunlar sadece 1 makalede olan kısaltmalar ve muhtemelen ben birazını kaçırdım, eksik yazdım. Tamam güzel kısaltma kullanacağız yerden tasarruf etmek için. Ancak bir iki sefer kullandığımız bir kelime grubunu kısaltmaya gerek yok. Kendi kafamızdan benim İDŞ gibi kısaltmalar uydurmaya gerek yok. Bu durum okuyucuları aşırı derecede yoruyor ve muhtemelen makaleyi okumalarını bırakmaya neden oluyor. Asıl sorun da yazar açısından. Eminim bu makale sadece bu kısaltmalarını azaltsa, çok daha fazla atıf alır. Çünkü gerçekten makalenin atıf sayısı yayımlandığı yıla ve yere göre düşük kalmış.
Sonuç olarak
LKK!
